Doboj je večeras u 20 časova, uz taktove pjesme “Marš na Drinu” odao posljednju počast ratnom hirurgu dr Miodragu Laziću iz Niša, koji je juče preminuo od posljedica virusa korona.
Lazić je učestvovao kao dobrovoljac u odbrani Republike Srpske gdje se istakao hrabrošću i požrtvovanošću.
On je u avgustu 1991. godine napustio mjesto hirurga u Nišu i zaputio se u tadašnju Republiku Srpsku Krajinu. Osnivač je ratne bolnice “Žica” u Blažuju kod Sarajeva i tokom proteklog rata spasio je na hiljade vojnika i civila u sarajevsko – romanijskoj regiji.
– Uvijek sam govorio da najstrašniji rat koji može da se desi jeste rat Srba i Muslimana u Sarajevu. Porijeklo-ista narav, isti karakter, isti inat, teške krvave borbe – govorio je doktor Lazić, koji je napisao knjigu “Dnevnik ratnog hirurga” u kojoj je zapisivao sjećanja na teške dane, imena, datume i svjedočenja ljudi u ratu.
U posljednjoj poruci javnosti potpisanoj sa “Doktor Laza – hirurg napaćenog srpskog naroda” naveo da mu je posljednja želja da bude ispraćen upravo pjesmom “Marš na Drinu”. U gradovima širom Srpske građani aplauzom odaju počast velikom doktoru.
Posljednji pozdrav iz Doboja, možete pogledati OVDJE
Ostavio je oproštajnu poruku:
„Otišao sam časno i pošteno. Kao direktor UC dva meseca pred penziju, stajao sam ispred svojih ljudi, dragih doktora i sestara. Stajao sam na prvoj liniji, nisam se krio, naprotiv, bio sam ispred svih znajući da sa svim svojim bolestima i godinama imam veliki rizik, ali čast i ponos mi nisu dozvoljavali da se sklonim.
Takav sam bio na Krajiškom ratištu godinu dana, na Sarajevskom ratištu četiri godine, za vreme NATO bombardovanja. Neću da odem tiho, hoću da odem onako kakav sam bio čitav život, a to znaju moji prijatelji, kolege, porodica. Svi su mi govorili da se sklonim, ali ja to sebi nikad ne bih oprostio.
Moji voljeni Krajišnici, prijatelji iz Republike Srpske za koje sam živa legenda, zauvek iskreno će plakati svi, jer su uvek verovali da sam neuništiv. Koliko sam ovih dana dobio poruka podrške. Volim vas zauvek. Moji unuci i unuka Mila ostaju bez dede, ćerke i sin da ne tuguju, nego samo napred. Budite ponosni na mene.
Drage moje kolege, Marija, Boki, Brale, Kando, Sunciča i Macan, drage moje seste koje ste mi uvek verovale, zbogom. Voljenoj Ani, ratnom drugu i ženi poruka: budi hrabra i čvrsta zbog dece i unuka, a gore na onoj strani, jednoga dana bićemo ponovo zajedno.
U Nišu mojim prijateljima poseban pozdrav. Poslednja mi je želja da me ispratite pesmom „Marš na Drinu“. Doktor Laza, hirurg napaćenog srpskog naroda“, navodi se u poruci objavljenoj na facebooku.
Derventa: “Marš na Drinu” za doktora Lazića
Ulicama Dervente večeras je sa pokretnog razglasa emitovan “Marš na Drinu” u čast preminulog ljekara iz Niša Miodraga Lazića, velikog isrpskog rodoljuba koji je spasao veliki broj života srpskih civila i vojnika tokom odbrambeno-otadžbinskog rata.
Ovaj čin iskazivanja poštovanja legendarnom hirurgu, koji je spasavao i živote srpskih boraca iz Dervente, organizovali su načelnik opštine Milorad Simić i Udruženja iz odbrambeno-otadžbinskog rata iz Dervente.
U svakom ratu, u svakom vremenu velikih stradanja i male nade postoje junaci, ljudi koji učine djela koja će ih nadživjeti i staviti u red osoba bez kojih ni sjećanje ni istorijski udžbenici neće biti mogući – takav čovjek bio je doktor Miodrag Lazić, dobri duh sarajevskih Srba.
Pojavio se prvo 1991. godine u Republici Srpskoj Krajini – u ratnim bolnicama u Dvoru na Uni, Glini i Kostajnici. Kao hirurg učestvovao je sa borcima u proboju koridora prema Srbiji.
A onda krajem ljeta 1992. stiže na Pale u ratnu bolnicu “Koran”, pa onda u ratnu bolnicu “Žica” u Blažuju. Trebao je ostati mjesec dana, a ostao je 40 mjeseci.
Ogroman je broj boraca i običnih ljudi koje je spasavao i liječio doktor Lazić, na čelu tima od nekoliko kolega hirurga, ljekara opšte prakse i medicinskog osoblja, kao i broj onih koji živote duguju doktoru i njegovim kolegama.
Nenadano je došao među sarajevske, trebevićke i romanijske Srbe i ušao u srca tih ljudi, u istoriji njihovog kraja i na kraju – u istoriju najznamenitijih Srba toga doba.
Doktor Miodrag Lazić rođen je u Zemunu 31. maja 1955. godine, gdje je završio osnovnu školu. Otac oficir biva premješten u Niš. U tom grad Lazić završava gimnaziju, a zatim i studije medicine. Specijalizaciju iz hirurgije završava na Vojnomedicinskoj akadamiji u Beogradu u svojoj 30. godini i postaje jedan od najmlađih hirurga.
Potom godinu dana radi u Vojnoj bolnici u Nišu, a onda prelazi na Hiruršku kliniku Kliničkog centra Niš.
Na poziv naroda Republike Srpske Krajine u julu 1991. godine odlazi kao hirurg dobrovoljac i godinu dana radi u ratnim bolnicama u Dvoru na Uni, Glini i Kostajnici.
U julu 1992. vraća se u Niš, ali ne zadugo. U BiH bukti rat. U septembru kao hirurg dobrovoljac dolazi na Pale u ratnu bolnicu “Koran”. Poslije mjesec dana kao šef hirurške ekipe odlazi na Ilidžu i radi u ratnoj bolnici “Žica” u Blažuju.
Kao jedini hirurg za trbuh i grudni koš radi skoro dvije godine na prostoru najšireg ratišta Republike Srpske, pokrivajući prostor pet opština sa više od 100.000 stanovnika.
Doktor Lazić je svoju karijeru i svoje znanje stavio u službu pomoći Vojsci Republike Srpske i prekodrinskim Srbima, a svoj život je rizikovao radeći na najopasnijim mjestima, spasavajući sve ono što se moglo spasiti u ratnom haosu.
Otuda “Marš na Drinu” nije samo posljednja želja sjajnog doktora i još boljeg čovjeka već i moralna poruka Srbima – jedan smo narod.
Za sve vrijeme boravka na ratištima doktor Lazić je vodio svoj ratni dnevnik. Jedan dio tog dnevnika vodio je u pisanom obliku a kad ne bi stizao od posla i obaveza, na kraju dana diktirao bi u svoj diktafon najznačajnije utiske koji su obilježili taj dan.
Kao veliki prijatelj Novinske agencije Republike Srpske – SRNA odlučio je da objavi dnevnik u agencijskom “aranžmanu”. Izvršena je i kompletna grafička priprema i 1996. godine knjiga “Dnevnik ratnog hirurga” /Knin 1991.- Srpsko Sarajevo 1996/ ugledala je svijetlost dana.
“O bezumlju građansko – vjerskog rata u bivšoj BiH već se pisalo i pisaće se još dugo. Progovoriće mnogi, osvjetljavajući, iz različitih uglova , veliku nesreću naroda sa ovih porostora. Ali od ovog svjedočenja hirurga Miodraga Lazića teško da će biti neposrednijeg i potresnijeg kazivanja o zlu koje se ovdje desilo” – napisao je u predgovoru urednik ovog izdanja književnik Jovan Lubardić.
Dnevnik Miodraga Lazića – dnevnik je užasa, ali, istovremeno, i spomenik Čovjeku. Dnevnik užasa – jer ga donosi ratni hirurg sa prve linije fronta jednog rata u kome se u najstrašnijim mukama umire ili ostaje obogaljeno, najčešće i fizički i psihički istovremeno….
Sa druge strane, to je svjedočanstvo o nadljudskoj borbi zdravstvenih radnika u nemogućim uslovima. To je svojevrsni omaž zdravstvenim radnicima uopšte, onima koji u svakom ratu ostaju u sjeni, a malo ili nimalo se zna o paklu kroz koji ovi junaci prolaze.
Knjiga “Dnevnik ratnog hirurga” dobitnik je prve nagrade “Inicijal” na Međunarodnom sajmu knjige u Nišu 1996. godine
U sjećanju su ostale veličanstvene promocije ove knjige. Jedna je bila u Nišu u prepunom amfiteatru Medicinskog fakulteta, kojoj su prisustvovale njegove kolege doktori, profesori kao i tadašnje rukovodstvo grada Niša. Druga je bila na Beogradskom međunarodnom sajmu knjige 1996. godine – bila je to najposjećenija promocija na sajmu te godine.
U “ Dnevniku ratnog hirurga” najbolje se vidi veliko srce čovjeka, rođenog borca bez kompromisa i njegova zadivljujuća beskrajna ljubav prema narodu kome je pripadao.
Doktor Miodrag Lazić otišao je sa ovoga svijeta hrabro – kao ljekar i kao borac. Beskompromisno, a opet duboko emotivno, kao što je to bio i u ratnom paklu.
“Blago onom ko dovijeka živi, imao se rašta i roditi”, napisao je Petar Petrović Njegoš.
Doktor Miodrag Lazić neće biti zaboravljn dok je sarajevskih Srba. Ne može umrijeti onaj ko je postao dio kolektivnog sjećanja i sinonim za humanost i opstanak, piše glassrpske.
