Prestonica Austrije Beč četvrtu godinu za redom proglašen je gradom sa najvećim kvalitetom života u svijetu, a nedavno su ga posjetili i novinari portala SrpskaCafe.
U Beču živi oko milion i po stanovnika, među kojima su trećina pravi Austrijanci, a ima i na stotine hiljada Jugovića.
To je najposjećeniji grad Evrope, ako se računa broj stranih turista u odnosu na broj stanovnika.
Radi se o tihom, ležernom i vidno mirnom gradu, pa Bečlije vole da se pohvale kako se tamo troši vrlo malo sedativa. Radije piju odlična domaća piva i kafu, koju su u nekadašnju prijestonicu Habsburškog carstva donijeli upravo Turci, tokom svoje neuspješne opsade tog grada.
Inače, u Beču, jednom od najljepših gradova na Dunavu, nema getoa i neurednih dijelova kao u nekim drugim evropskim gradovima, ali ima prilično prosjaka.
U glavnoj ulici ili najpoznatijoj pješačkoj zoni Kerntner Štrase je dosta slobodnih umjetnika, ali i fijakera, u kojima su mahom upregnuti prelijepi lipicaneri.
Kada je riječ o cijenama, one su visoke za ovdašnji standard, ali su visoke i plate.
Što se tiče gastronomije i poslastica, mještani savjetuju da valja pojesti bečku šniclu i probati mocart kugle.
Beč je i grad sa velikim saobraćajnim gužvama i drakonskim kaznama za kršenje pravila, jer bi u suprotnom, kako kažu mještani, vladao haos.
Javni prevoz (autobusi, tramvaji, podzemna željeznica i vozovi), bukvalno je savršen, fantastično uvezan i ništa ne kasni.
Takođe, Beč je jedan od najsigurnijih gradova Evrope, iako ima džeparoša.
Grad krase veličanstvena arhitektura, a neki njeni dijelovi preslikani su i na banjalučke zgrade poput Doma sindikata ili Arhiva Republike Srpske.
Beč krasi lijepi Šenbrunski dvorac gdje poglede mame i fontane, parkovi, lavirint i zoo vrt. Vrijedi obići i Stefanplac i jedan od simbola grada – katedralu Svetog Stefana, koju su gradili masoni. Nezaobilazni su i Vijećnica, Narodno pozorište, Parlament, zgrada Opere, Karlova crkva i fontana kod spomenika palim sovjetskim borcima u Drugom svjetskom ratu, koji su 1945. godine oslobodili Beč. Inače, Sovjeti su nakon toga 10 godina ostali u Austriji, a Beč je bio podijeljen na četiri dijela, od kojih je jedan bio sovjetski.
Tamo je i dvorac Belvedere, izgrađen u baroknom stilu, a pripadao je austrijskom generalu i kontroverznom princu Eugenu Savojskom, koji je uradio dosta za Beč, a srušio dosta drugih gradova. Inače, kafa u restoranu kod ovog dvorca košta nešto manje od šest evra, ali s obzirom na pogled i ugođaj, vrijedi svaki srk.
Turisti masovno posjećuju i carsku palatu i sadašnji muzej Hofburg, gdje je kancelarija austrijskog predsjednika, sjediše OEBS-a i balkon gdje se Austrijancima obraćao Hitler. Posjećuje se i bečki zatvor koji je pretvoren u pansion, kao i spomenik Mariji Tereziji.
Meka za turiste u Beču su i brojni šoping molovi i tržni centri, za čiji je detaljni obilazak ponekad potreban i cijeli dan.
Između 26 zgrada Bečkog univerziteta vrijedi posjetiti Akademiju umjetnosti, upravo onu za koju Bečlije kažu – Da su ga primili, a ne odbili možda Hitler ne bi počinio tako velike zločine u Drugom svjetskom ratu.
Zanimljivo je da su se u Beču pravoslavne crkve mogle graditi, ali samo tako da budu „sakrivene“. I zato ih danas u Beču ima samo četiri od ukupno 126 crkava.
Beč ima 180 000 studenata, u njemu je svojevremeno stanovao i Njegoš, a učio Dositej Obradović.
U Beču možete posjetiti i restoran koji radi od 1447. godine.
Austrijska prestonica je jedan od najvažnijih evropskih kulturnih centara, grad je muzike i valcera.
Turistički vodiči tvrde da je na raskrsnici slovenske, germanske i ugarske kulture.
Na zgradama u Beču nema okačenih klima uređaja i štrikova za veš.
