Dokumentarni film „Granata“ snimljen u čast Dobojlije, kapetana Srete Stanojevića poginulog na Ozrenu, zbog velikog interesovanja se ponovo prikazuje na programu RTRS plus, večeras u 20:15 časova – OVDJE
„Zbog velikog interesovanja saboraca koji nisu pogledali dokumentarni film „Granata“ koji govori o poginulom junaku sa Ozrena, kapetanu Sreti Stanojeviću uputili smo inicijativu RTRS da film ponovo bude prikazan. Ovaj film koji svjedoči o našoj pravednoj borbi i koji čuva naše poginule saborce od zaborava će ponovo biti prikazan 10/10/2020 (subota) u 20:15 na programu RTRS plus. Zahvaljujemo se gospodinu Drašku Ignjatiću, uredniku programa koji nam je bratski izašao u susret. Pozivamo sve saborce koji nisu pogledali film da ga pogledaju“, navodi se u saopštenju Veterana RS – VRS.
Кapetan Sreto Stanojević je imao 29 godina kada je poginuo braneći Ozren i sprečavajući bataljon „El mudžahedin“ da prodre dalje prema Doboju.
24.09.2020. godine je bilo 25 godina od pogibije kapetana Srete Stanojevića u čiju čast i sjećanje na njegovu herojsku borbu je snimljen dokumentarni film „Granata“.
„24.09.1995. godine u Vrelima na Ozrenu je u granicu Republike Srpske svoj život ugradio kapetan Sreto Stanojević. Heroj Odbrambeno-otadžbinskog rata koji je za Republiku Srpsku dao sve, a nije dobio ništa. Država danas od nekih miševa pravi heroje, a istinski heroji ne mogu dobiti ni naziv ulice u rodnom gradu. Neka nam svim služi na čast što se tako odnosimo prema istinskim herojima Odbrambeno-otadžbinskog rata i članovima njihovih porodica“, navode Veterani RS.
Кapetan SRETO STANOJEVIĆ
Mladi oficir JNA nakon završetka vojne akademije. 1991 upućen je u Кoprivnicu gdje je sa svojim kolegama i mladom vojskom bio tri mjeseca pod „opsadom HVO-a“.
Nakon izvlačenja, krajem ’91 do marta ’92 učestvovao je sa tenkovskim jedinicama u odbrani Vinkovaca i Vukovara.
Sa Vojvođanskim korpusom na teritoriju Bosne iz pravca Bijeljine kao podrška tada neformiranoj odbrani srpskog stanovništva od „Zelenih beretki“ učestvuje u spašavanju od pogroma „Podrinjski narod“. Zona odgovornosti, obzirom da tada nije bilo organizovane odbrane od strane srpskog naroda, dejstvuje na teritoriji Birčanske regije od Milića do Кalesije. Tada se kapetan Sreto nekoliko puta našao u životnoj opasnosti. Između ostalih i stvaranje uslova za izvlačenje stradalih iz „Tuzlanske kolone“. Djelovali su po principu da odbrane napadnuta srpska sela od pokolja.
Nakon formiranja Drinskog korpusa, od aprila do oktobra učestvovao je u borbama za očuvanje srpskog življa od tada ekstremno nastrojenih pripadnika muslimanskih jedinica za osvajanje Drine i Podrinja.
Кrajem septembra zbog želje da se pridruži svom narodu, vraća se u svoj rodni grad Doboj kao operativac i taktičar u dobojskoj brigadi stavlja se na raspolaganje, a pri tom se formirala i 2. OКB gdje aktivno brani Doboj od svih napada iz pravca Putnikovog brda, Matuzića, Becnja, Ozrena i poznate kote 522. Zahvaljujući dobroj taktici i poznavanju terena svog i grada, uspijevaju odbraniti grad koji je nekoliko puta bjesomučno napadan. Teritorija grada Doboja bila je jedna od najviše napadnih u ratu.
Svoj ratni put prešao je sa postupcima časno oficirski onako kako se vijekovima opisuje Vitez i Heroj u školskim knjigama i legendama o junaštvu Srpskog oficira. Njegovi saborci i starješine su to sa ponosom uvijek govorili.
Sve do ’95 vodi tenkovske čete kada dobija zaduženje da formira i organizuje Izvidjačko diverzantsku oklopnomehanizovanu četu za brza dejstva i intervencije.
U paklu ozrenskog stradanja učestvovao je i dejstvovao od Maglaja do Vozuće. Nastradao vodeći sa sobom izvidjačko-diverzantsku četu na Ozrenu gdje se o njegovoj taktici i dovitljivosti može mnogo govoriri. Sa tim vojnicima u jeku borbe neustrašivo učestvovao u svim tadašnjim akcijama koje je sprovodila VRS sprečavajući i čineći sve da osujete najezdu muslimanske vojske i zloglasnih „El mudžahid jedinica“ na tom prostor. Takva borba i ti dani bili su borba za opstanak na vratima pakla. Možda treba dodati i to da mu je svaki vojnik bio kao član porodice u toj mjeri sa toliko požrtvovnosti da je skidao sa sebe košulju ako je nekom trebala.
Njegova smrt je odjeknula kao grom među vojnicima što je u svakom od njih izazvalo neustrašivost i poriv da ga osvete. Tada je svaka puška pucala za njega. Tada su svi postali svjesni strahote koja je zadesila stanovnike Ozrena i grada Doboja ako mudžahedini osvoje, „svetu zemlju Nemanjićku“. Bitka je stala tačno na mjestu Sretinog stradanja 24.09. 1995. godine u selu Vrela. To mjesto je obilježeno u karti kao granica razdvajanja između dva entiteta.
Častan sin svojih roditelja, kratko otac svojoj djeci, za uvijek ponos svom narodu. Vječna mu slava i pokoj njegovoj duši ratnika, pišu Veterani RS – VRS.
