Istorijat PDP-a: Partija premijera (Mikerević, Bukejlović) i prelatača

Partija demokratskog progresa formirana je u jesen 1999. godine i najbolja je debitantska stranka u istoriji Srpske!

Poslije samo godinu dana od formiranja, PDP je na opštim izborima u oktobru 2000. godine osvojio 11 poslaničkih mandata u Narodnoj skupštini RS, a lider ove stranke Mladen Ivanić u januaru 2001. godine zasjeo je u fotelju predsjednika Vlade RS. Ivanić je u liderskoj fotelji sjedio od 26. septembra 1999. godine kada je u Banskom dvoru u Banjaluci održana osnivačka skupština stranke, pa do novembra 2015. godine kada ga je na toj funkciji zamijenio Branislav Borenović. Dotadašnji neprikosnoveni lider i autoritet PDP-a, kako ga mnogi i danas vide, dobio je funkciju počasnog predsjednika stranke.

Ova stranka je doživjela vrtoglavi politički uspon kakav nije zabilježen ni prije, ni poslije tog perioda, jer je od osnivačke skupštine do prvih parlamentarnih izbora, dakle za samo godinu dana, formirala svoje odbore u skoro svim opštinama u Srpskoj. Zahvaljujući potpunoj podijeljenosti političke scene u Srpskoj, Mladen Ivanić i PDP su kao nova politička nada na prvim izborima na kojima su se pojavili osvojili za tadašnje prilike nevjerovatnih 11 poslaničkih mandata, te sa 31 poslanikom SDS-a i uz podršku još nekoliko stranaka formirali vlast u Srpskoj, a lider PDP-a Mladen Ivanić sjeo je u vruću premijersku fotelju.

Prve dvije godine vladavine PDP-a obilježila je poreska reforma i uvođenje finansijske discipline, a šefica Poreske uprave Milica Bisić koju je PDP doveo iz Beograda i dao joj funkciju prvog poreznika Srpske ostala je upamćena po žutim trakama kojima su opasavani do tada nedodirljivi poreski obveznici. Ipak, na sljedećim opštim izborima u jesen 2002. godine, PDP je doživio pad podrške i sa 11 poslaničkih mjesta su pali na devet stolica u parlamentu Srpske. Uprkos tom padu povjerenja, PDP je zadržao ključnu ulogu u političkom životu i glavne poluge vlasti, jer je u premijersku fotelju umjesto stranačkog šefa zasjeo dotadašnji ministar za evropske integracije BiH i kopredsjedavajući Savjeta ministara BiH Dragan Mikerević.

Pero Bukejlović i Dragan Mikerević

Najpoznatiji dobojski revizor Dragan Mikerević na toj poziciji je ostao do februara 2005. godine kada je na njegovo mesto došao njegov zemljak Pero Bukejlović kao prvi SDS-ov premijer poslije Gojka Kličkovića. Mikerević je u decembru 2004. godine podnio ostavku na poziciju predsjednika Vlade RS zbog, kako je obrazloženo, neslaganja sa odlukom ozloglašenog visokog predstavnika Pedija Ešdauna o ukidanju ministarstva odbrane RS i formiranju ministarstva odbrane BiH.

 

Prvi politički salto PDP je napravio početkom 2006. godine, nepunih godinu dana nakon što je Mikerević premijersku fotelju prepustio Bukejloviću. Ivanićeva stranka je polovinom februara uskratila dalju podršku Bukejlovićevom kabinetu i izglasala nepovjerenje njegovoj Vladi, pružajući podršku lideru SNSD-a i dotadašnjem šefu opozicije Miloradu Dodiku kome je premijerski mandat dao tadašnji predsjednik RS i prvi čovjek SDS-a Dragan Čavić.


Mikerovićev revizorski salto!

Dragan_Mikerevic

Drugi premijer PDP-a Dragan Mikerević u junu 2009. godine je napustio poslanički klub ove stranke u NSRS i tako okrenuo leđa stranci zahvaljujući kojoj je doživio politički zenit.

Prema kuloarskim pričama, Mikerević je napuštanje ove stranke naplatio povlačenjem iz zakonodavne procedure u NSRS novog zakona o računovodstvu i reviziji koji je predviđao ukidanje monopola u ovoj oblasti koju godinama unazad ima upravo Mikerević preko Saveza računovođa i revizora RS i preduzeća “Finrar”.

 


PDP-ovci su dobili ministarske pozicije u novoj Dodikovoj Vladi u kojoj su ostali i poslije opštih izbora 2006. godine na kojima su ponovo doživjeli pad povjerenja, pošto je u skupštinskim klupama, umjesto dotadašnjih devet, ostalo da sjedi osam njihovih tribuna. Ljubav između PDP-a i SNSD-a nije dugo trajala, a prve ozbiljne varnice su počele da sijevaju u zimu 2007. godine u kampanji za vanredne predsjedničke izbore na kojima je predsjednik PDP-a Mladen Ivanić istaknuo kandidaturu, nasuprot nestranačkom kandidatu SNSD-a Rajku Kuzmanoviću. Taj Ivanićev potez je razgnjevio koalicione partnere iz SNSD-a, a međustranački rat je poslije više od godinu dana žestokog prepucavanja okončan početkom 2009. godine izlaskom PDP-a iz Vlade RS i izbacivanjem njihovih kadrova sa pozicija u Savjetu ministara BiH.

Unutar PDP-a dugo su trajala trvenja oko toga da li je to bila politički pametna odluka pošto je ova stranka na izborima 2010. godine ponovo doživjela pad povjerenja i izgubila još jedno mjesto u NSRS , pa je njihov poslanički klub brojao sedam narodnih tribuna. Poslije okretanja leđa SNSD-u, mnogi dotadašnji visoki stranački funkcioneri su okrenuli leđa PDP-u. Pored Dragana Mikerevića, PDP je napustio i dotadašnji ministar rada i boračko-invalidske zaštite Boško Tomić koji je podnio ostavku na ministarku funkciju, ali je ubrzo nakon toga podnio ostavku i na članstvo u PDP i politički život je nastavio u SNSD-u. Tomić je kao kandidat ove stranke 2010. godine osvojio poslaničko mjesto u Parlamentu BiH i do 2014. godine je bio bh. parlamentarac. Među preletačima i funkcionerima koji su tada napustili PDP i prišli SNSD-u ostao je zapamćen i tadašnji direktor Fonda PIO Zoran Mastilo.

Pored njih dvojice, PDP su prije ili poslije tog perioda, napustili i Petar Kunić koji je formirao Novu snagu Srpske, pa se kasnije skrasio u DNS-u, zatim bivši direktor Zavoda za zaštitu kulturno-istorijskog i prirodnog nasljeđa RS Goran Milojević, onda Slobodan Nagradić koji je danas na nekadašnjoj Milojevićevoj funkciji , ali kao kadar DNS-a. U PDP-u više nisu ni nekada prvi poslanik ove stranke u NSRS Veselin Poljašević, zatim bivši delegat PDP-a u Vijeću naroda RS Radenko Đurica koji je politički rad nastavio pod šinjelom lidera SP-a Petra Đokića, a u prvom ešalonu PDP-a više nisu ni bivši direktor “Telekoma RS” Željko Jungić, potom nekadašnji Ivanićevi ministri Milenko Vračar, Simeun Vilendečić, Rajko Latinović, Rodoljub Trkulja i Dragan Šolaja, kao ni bivši poslanici Milenko Antešević, Vitomir Tomić, Milojko Grujičić i Mladen Zarić, ali i niz drugih nižerangiranih funkcionera ove stranke koji su, kako danas tvrde u PDP-u, članstvo u ovoj stranci vidjeli samo kao priliku da ostvare lične interese.

Branislav Borenović naslijedio je u novembru 2015. na čelu stranke dugogodišnjeg lidera Mladena Ivanića
Branislav Borenović naslijedio je u novembru 2015. na čelu stranke dugogodišnjeg lidera Mladena Ivanića

PDP je na opštim izborima 2014. godine osvojio sedam poslaničkih mandata u NSRS, a njen tadašnji lider Mladen Ivanić je pobijedio protivkandata iz SNSD-a Željku Cvijanović i postao srpski član Predsjedništva BiH. Zahvaljujući njegovoj pobjedi, opozicioni Savez za promjene je postao dio parlamentarne većine na nivou BiH, a visoki funkcioner PDP-a Igor Crnadak izabran je za ministra spoljnih poslova BiH. Ovoj stranci u međuvremenu je pristupio i nekadašnji funkcioner Socijalističke partije, a potom SNSD-a i bivši direktor Republičke uprave za geodetske i imovinsko-pravne poslove Tihomir Gligorić, a Klubu poslanika PDP-a u NSRS se pridružio Adam Šukalo koji se razišao sa dotadašnjim stranačkim kolegom Goranom Đorđićem.

U suprotnom smjeru su početkom 2017. godine otišli dotadašnji predsjednik banjalučkog odbora i odbornik Zoran Talić, koji je danas predsjednik gradske Skupštine, te odbornica Tatjana Čičić-Odžaković, a u decembru prošle godine PDP je napustio i Zoran Pologoš, poslanik u Narodnoj skupštini RS.

Izvor: srpskacafe.com   Autor: Darko Momić

GD

Ostavite odgovor

Vaša adresa e-pošte neće biti objavljena. Neophodna polja su označena *

Ovo veb mesto koristi Akismet kako bi smanjilo nepoželjne. Saznajte kako se vaši komentari obrađuju.