Teslić: ZTC „Banja Vrućica“ pomaže pacijentima s poremećajem disanja u snu

Polisomnografiju, dijagnostičku metodu bez koje ne možemo postaviti dijagnozu poremećaja disanja u snu, sada možemo da obavimo i u Zdravstveno-turističkom centru „Banja Vrućica“, poručuje specijalista za plućne bolesti, dr Sanja Glišić.

ZTC „Banja Vrućica“, kao jedan od vodećih medicinskih centara na području BiH, u svoju ponudu uveo je i tu novu zdravstvenu uslugu i time proširio spektar svog djelovanja, a upravo se dr Sanja Glišić bavi poremećajem disanja u snu ili takozvanom sleep apnejom.

„Komplikacije ovog oboljenja su brojne i manifestuju se na različitim organima. Pacijenti u velikom broju imaju povišen krvni pritisak, srčane aritmije od kojih je najčešća fibrilacija atrija, imaju veću učestalost srčanog i moždanog udara kao i neregulisanu šećernu bolest“, ističe Glišićeva.

NN: Prestanak disanja u snu ili takozvana sleep apneja oduvijek je predstavljao veliki problem, ali mu se tek u posljednje vrijeme daje na značaju. Šta se to podrazumijeva pod sleep apnejom i kako se ona manifestuje?

GLIŠIĆ: U svijetu se ovim poremećajem bavi jedna posebna oblast medicine, a to je medicina sna. Moglo bi se reći da je medicina sna najmlađa grana medicine koja je počela da se razvija tek krajem prošlog vijeka. Tokom spavanja mi imamo više poremećaja, među kojima je nesanica, narkolepsija, mjesečarenje i nevoljni pokreti prilikom spavanja. Ono čime se ja prvenstveno bavim u ZTC „Banja Vrućica“ je poremećaj disanja tokom spavanja i to je ta apneja u spavanju ili poremećaj disanja u spavanju.

NN: Koji su to simptomi koji mogu ukazati da pacijent ima takozvanu sleep apneju?

GLIŠIĆ: Simptomi ovog oboljenja se mogu podijeliti u dnevne i noćne. Oni koji boluju od ovog oboljenja kažu da se najčešće bude suvih usta, a zbog prekida u spavanju javlja se umor i pospanost. Kada je riječ o noćnim simptomima, njih obično primijeti partner u krevetu, koji se žali na glasno hrkanje druge osobe. Takođe, ta druga osoba tokom spavanja uočava da njihov partner tokom spavanja prestaje da diše, odnosno dolazi do potpunog prekida disanja koji nekad zna trajati prilično dugo i može da uznemiri drugu osobu.

NN: Do kakvih problema dolaze pacijenti koji boluju od ovog oboljenja? Koje su komplikacije apneje u spavanju?

GLIŠIĆ: Komplikacije ovog oboljenja su brojne i manifestuju se na različitim organima. Pacijenti u velikom broju imaju povišen krvni pritisak, srčane aritmije od kojih je najčešća fibrilacija atrija, imaju veću učestalost srčanog i moždanog udara kao i neregulisanu šećernu bolest. Ovo oboljenje se upliće u širok spektar ostalih grana medicine, pa se, pored pulmologa, ovom medicinom bave internisti, neurolozi, ali i pedijatri zato što se sleep apneja može javiti i u dječjem uzrastu.

NN: S obzirom na to da ste pomenuli da i djeca mogu imati sleep apneju, ko je više izložen ovom oboljenju, odrasli, pritom mislim i na muškarce i na žene, ili pak djeca? Kakva su Vaša iskustva s pacijentima?

GLIŠIĆ: Apneja u spavanju se javlja u svim uzrasnim dobima, pa je mogu imati i djeca. Tačne podatke o učestalosti ovog poremećaja kod djece zaista nemam, dok se kod odraslih osoba poremećaji disanja u snu javljaju kod oko pet odsto pacijenata. Nažalost, ovaj poremećaj je često neprepoznat i od strane pacijenta i od strane ljekara, pri čemu 75 do 80 odsto pacijenata nema postavljenu dijagnozu, a ima poremećaj disanja  u snu.  Učestalost ovog poremećaja se povećava sa starošću – što je osoba starija, to je veća učestalost. Poremećaju disanja u snu su više izloženi muškarci, i oni obolijevaju dva do tri puta češće nego žene. Ovaj odnos se održava do oko 50 godina starosti, kada se učestalost ovog poremećaja podjednako često javlja i kod muškaraca i kod žena. Učestalost je veća kod gojaznih osoba. Oko 70 odsto pacijenata koji imaju poremećaj disanja u snu su gojazni.

NN: Da li postoji više vrsta sleep apneje ili je ona samo jedna? Ukoliko postoji, koji se tip najčešće javlja kod pacijenata koji dolaze na pregled?

GLIŠIĆ: Prema aktuelnoj klasifikaciji postoje tri tipa sleep apneje, to su: opstruktivni, centralni i mješoviti tip. Kod opstruktivne apneje u spavanju dolazi do potpunog ili djelimičnog prekida protoka vazduha, najčešće na nivou gornjih disajnih puteva. Najčešće se radi o mekim tkivima grla i ždrijela koja zapadnu i zatvore disajni put, zato što su mišići ždrijela nešto opušteniji tokom spavanja i upravo zbog tog opuštanja dolazi do kratkotrajnog zatvaranja disajnog puta, što uzrokuje prekid protoka vazduha i tako dolazi do poremećaja disanja. Ovi prekidi disanja u snu se u teškim apnejama mogu dešavati i po 50 puta tokom jednog sata. Kod centralne apneje u spavanju nema prepreke protoku vazduha, ali mozak ne šalje impuls za disanje, dok je mješovita apneja kombinacija ove dvije prethodne vrste. Mješovita apneja započne kao centralna, a završava se kao opstruktivna.

NN: Odnedavno u „Banji Vrućici“ je uvedena nova zdravstvena ponuda polisomnografija. O čemu se zapravo radi? Šta je to polisomnografija?

GLIŠIĆ: Polisomnografija je dijagnostička metoda bez koje ne možemo postaviti dijagnozu poremećaja disanja u snu. Navedeno ispitivanje sada smo u mogućnosti da obavimo i u ZTC „Banja Vrućica“. Riječ je o boravku u sobama visoke kategorije gdje se pacijentima postavlja polisomnografski aparat koji prati protok vazduha kroz nos, hrkanje, koncentraciju vazduha u krvi, pokrete grudnog koša, položaj tijela i slično. Na osnovu dobijenih podataka pacijentima se propisuje terapija za liječenje apneje u spavanju. Terapija zavisi od težine samog oboljenja. Kod blažih oblika poremećaja sna problem je moguće riješiti operacijom, higijenom spavanja, vježbanjem i pridržavanjem uputa od strane ljekara. Kod težih oblika se liječenje najčešće sprovodi tzv. CPAP aparatima.*

Izvor: nezavisne.com   Autor: Dragan Sladojević